Πρόσθετα φυτοφαρμάκων είναι βοηθητικές ουσίες που προστίθενται κατά την επεξεργασία ή την εφαρμογή σκευασμάτων φυτοφαρμάκων για τη βελτίωση των φυσικοχημικών τους ιδιοτήτων, γνωστές και ως πρόσθετα φυτοφαρμάκων. Ενώ τα ίδια τα πρόσθετα έχουν γενικά ελάχιστη έως καθόλου βιολογική δράση, μπορούν να επηρεάσουν σημαντικά την αποτελεσματικότητα του ελέγχου των παρασίτων. Με την ευρεία χρήση και ανάπτυξη των προσθέτων φυτοφαρμάκων, η ποικιλία τους συνεχίζει να επεκτείνεται, καθιστώντας την επιλογή του σωστού προσθέτου τη δεύτερη μεγαλύτερη πρόκληση για τους αγρότες μετά την επιλογή του ίδιου του φυτοφαρμάκου.
1.Ανοσοενισχυτικά που βοηθούν στη διασπορά του δραστικού συστατικού
·Υλικά πλήρωσης και φορείς
Αυτά είναι αδρανή στερεά ορυκτά, φυτικής προέλευσης ή συνθετικά υλικά που προστίθενται κατά την επεξεργασία στερεών σκευασμάτων φυτοφαρμάκων για να ρυθμίσουν τη συγκέντρωση του τελικού προϊόντος ή να βελτιώσουν τη φυσική του κατάσταση. Τα πληρωτικά χρησιμοποιούνται για την αραίωση του δραστικού συστατικού και την ενίσχυση της διασποράς του, ενώ οι φορείς χρησιμεύουν επίσης για την προσρόφηση ή τη μεταφορά των αποτελεσματικών συστατικών. Συνηθισμένα παραδείγματα περιλαμβάνουν τον άργιλο, τη γη διατόμων, τον καολίνη και τον κεραμικό άργιλο.
Τα πληρωτικά είναι συνήθως ουδέτερες ανόργανες ουσίες όπως άργιλος, κεραμικός πηλός, καολίνη, γη διατόμων, πυροφυλλίτης και τάλκης. Οι κύριες λειτουργίες τους είναι η αραίωση του δραστικού συστατικού και η προσρόφησή του. Χρησιμοποιούνται κυρίως στην παραγωγή σκονών, διαβρέξιμων σκονών, κόκκων και υδατοδιασπειρόμενων κόκκων. Οι τρέχοντες δημοφιλείς συνδυασμοί φυτοφαρμάκων-λιπασμάτων (ή «φαρμακευτικά λιπάσματα») χρησιμοποιούν λιπάσματα ως φορείς για φυτοφάρμακα, ενσωματώνοντας τα δύο για να επιτύχουν μια ενιαία εφαρμογή.
Μεταφορείς όχι μόνο αραιώνουν το δραστικό συστατικό αλλά βοηθούν και στην προσρόφησή του, παίζοντας κρίσιμο ρόλο στη σταθερότητα της σύνθεσης.
·Διαλύτες
Οργανικές ουσίες που χρησιμοποιούνται για τη διάλυση και την αραίωση των δραστικών συστατικών των φυτοφαρμάκων, διευκολύνοντας την επεξεργασία και την εφαρμογή τους. Συνήθεις διαλύτες περιλαμβάνουν ξυλόλιο, τολουόλιο, βενζόλιο, μεθανόλη και πετρελαϊκό αιθέρα. Χρησιμοποιούνται κυρίως στη σύνθεση γαλακτωματοποιήσιμων συμπυκνωμάτων (EC). Οι βασικές απαιτήσεις περιλαμβάνουν ισχυρή διαλυτική ισχύ, χαμηλή τοξικότητα, υψηλό σημείο ανάφλεξης, μη αναφλεξιμότητα, χαμηλό κόστος και ευρεία διαθεσιμότητα.
·Γαλακτωματοποιητές
Επιφανειοδραστικές ουσίες που σταθεροποιούν τη διασπορά ενός μη αναμίξιμου υγρού (π.χ., έλαιο) σε ένα άλλο (π.χ., νερό) ως μικροσκοπικά σταγονίδια, σχηματίζοντας ένα αδιαφανές ή ημι-αδιαφανές γαλάκτωμα. Αυτά ονομάζονται γαλακτωματοποιητές. Συνηθισμένα παραδείγματα περιλαμβάνουν εστέρες ή αιθέρες με βάση το πολυοξυαιθυλένιο (π.χ., πολυοξυαιθυλενοαιθέρας καστορέλαιου, πολυαιθυλενοαιθέρας αλκυλοφαινόλης), κόκκινο έλαιο γαλοπούλας και διγλυκερίδιο διλαυρικού νατρίου. Χρησιμοποιούνται ευρέως σε γαλακτωματοποιήσιμα συμπυκνώματα, σκευάσματα νερού-γαλακτώματος και μικρογαλακτώματα.
·Διαλυτικά
Επιφανειοδραστικές ουσίες που χρησιμοποιούνται σε σκευάσματα φυτοφαρμάκων για την πρόληψη της συσσωμάτωσης στερεών σωματιδίων σε συστήματα διασποράς στερεών-υγρών, εξασφαλίζοντας τη μακροχρόνια ομοιόμορφη εναιώρησή τους σε υγρά. Παραδείγματα περιλαμβάνουν το λιγνοσουλφονικό νάτριο και το NNO. Χρησιμοποιούνται κυρίως στην παραγωγή διαβρέξιμων σκονών, υδατοδιασπειρόμενων κόκκων και υδατικών εναιωρημάτων.
Ώρα δημοσίευσης: 15 Οκτωβρίου 2025