کانه آرایی یک عملیات تولیدی است که مواد اولیه را برای ذوب فلزات و صنایع شیمیایی آماده می‌کند. شناورسازی کف به یکی از مهمترین روش‌های فرآوری مواد معدنی تبدیل شده است. تقریباً همه منابع معدنی را می‌توان با استفاده از شناورسازی جدا کرد.
فلوتاسیون در حال حاضر به طور گسترده در فرآوری سنگ معدن‌های فلزات آهنی که عمدتاً آهن و منگنز دارند، مانند هماتیت، اسمیتسونیت و ایلمنیت؛ سنگ معدن‌های فلزات گرانبها مانند طلا و نقره؛ سنگ معدن‌های فلزات غیرآهنی شامل مس، سرب، روی، کبالت، نیکل، مولیبدن و آنتیموان، مانند کانی‌های سولفیدی مانند گالن، اسفالریت، کالکوپیریت، کالکوسیت، مولیبدنیت و پنتلاندیت و همچنین کانی‌های اکسیدی مانند مالاکیت، سروسیت، همی‌مورفیت، کاسیتریت و ولفرامیت؛ کانی‌های نمک غیرفلزی مانند فلوریت، آپاتیت و باریت؛ و کانی‌های نمک محلول مانند سیلویت و نمک سنگ کاربرد دارد. همچنین برای جداسازی کانی‌های غیرفلزی و سیلیکات‌ها، از جمله زغال سنگ، گرافیت، گوگرد، الماس، کوارتز، میکا، فلدسپات، بریل و اسپودومن استفاده می‌شود.
فلوتاسیون با پیشرفت‌های مداوم فناوری، تجربیات گسترده‌ای را در زمینه فرآوری مواد معدنی به دست آورده است. حتی مواد معدنی کم‌عیار و از نظر ساختاری پیچیده که قبلاً از نظر صنعتی غیرقابل استفاده تلقی می‌شدند، اکنون می‌توانند از طریق فلوتاسیون بازیابی و (به عنوان منابع ثانویه) مورد استفاده قرار گیرند.
با کاهش فزاینده منابع معدنی و توزیع ریزتر و ناهمگن‌تر مواد معدنی مفید در سنگ معدن، دشواری جداسازی افزایش می‌یابد. برای کاهش هزینه‌های تولید، صنایعی مانند متالورژی و مواد شیمیایی خواستار استانداردهای کیفی و دقت بالاتری برای مواد اولیه فرآوری شده، یعنی محصولات جداسازی شده، هستند.
از یک سو، نیاز به بهبود کیفیت وجود دارد؛ از سوی دیگر، فلوتاسیون به طور فزاینده‌ای مزایایی را نسبت به سایر روش‌ها در پرداختن به چالش مواد معدنی ریزدانه که جداسازی آنها دشوار است، نشان می‌دهد. امروزه این روش به پرکاربردترین و امیدوارکننده‌ترین روش فرآوری مواد معدنی تبدیل شده است. فلوتاسیون که در ابتدا برای کانی‌های سولفیدی استفاده می‌شد، به تدریج به کانی‌های اکسیدی، کانی‌های غیرفلزی و سایر کانی‌ها گسترش یافته است. در حال حاضر، سالانه میلیاردها تن مواد معدنی در سراسر جهان توسط فلوتاسیون فرآوری می‌شوند.
در دهه‌های اخیر، کاربرد فناوری فلوتاسیون دیگر محدود به مهندسی فرآوری مواد معدنی نیست، بلکه به حفاظت از محیط زیست، متالورژی، کاغذسازی، کشاورزی، مواد شیمیایی، مواد غذایی، مواد، پزشکی و زیست‌شناسی نیز گسترش یافته است.
برای مثال، شناورسازی برای بازیابی اجزای مفید از محصولات میانی پیرومتالورژی، مواد فرار و سرباره‌ها؛ برای بازیابی باقیمانده‌های لیچ و محصولات رسوب‌شده از هیدرومتالورژی؛ برای جوهرزدایی کاغذ بازیافتی و بازیابی الیاف از مایع ضایعات خمیر کاغذ در صنایع شیمیایی؛ و برای استخراج نفت خام سنگین از ماسه‌های بستر رودخانه، جداسازی آلاینده‌های جامد کوچک، کلوئیدها، باکتری‌ها و ناخالصی‌های فلزی کمیاب از فاضلاب، که کاربردهای معمول در مهندسی محیط زیست هستند، استفاده می‌شود.
با پیشرفت در فرآیندها و روش‌های شناورسازی، و همچنین ظهور معرف‌ها و تجهیزات شناورسازی جدید و کارآمد، شناورسازی کاربردهای گسترده‌تری در صنایع و زمینه‌های بیشتری پیدا خواهد کرد. لازم به ذکر است که استفاده از فرآیندهای شناورسازی شامل هزینه‌های پردازش بالاتر به دلیل معرف‌ها (در مقایسه با جداسازی مغناطیسی و گرانشی)؛ الزامات سختگیرانه برای اندازه ذرات خوراک؛ عوامل تأثیرگذار متعدد در فرآیند شناورسازی، که نیاز به دقت بالای فناوری دارد؛ و فاضلاب حاوی معرف‌های باقیمانده که می‌توانند به محیط زیست آسیب برسانند، می‌شود.
زمان ارسال: ۲۶ آگوست ۲۰۲۵