شناورسازی، که به عنوان شناورسازی کف نیز شناخته می‌شود، یک تکنیک فرآوری مواد معدنی است که با استفاده از تفاوت در خواص سطحی مواد معدنی مختلف، مواد معدنی ارزشمند را از کانی‌های باطله در سطح مشترک گاز-مایع-جامد جدا می‌کند. همچنین به آن "جداسازی بین سطحی" گفته می‌شود. هر فرآیندی که به طور مستقیم یا غیرمستقیم از سطوح مشترک فاز برای جداسازی ذرات معدنی بر اساس تفاوت در خواص بین سطحی آنها استفاده کند، شناورسازی نامیده می‌شود.
خواص سطحی مواد معدنی به ویژگی‌های فیزیکی و شیمیایی سطوح ذرات معدنی، مانند ترشوندگی سطح، خواص الکتریکی سطح، انواع پیوندهای شیمیایی روی اتم‌های سطح، اشباع و واکنش‌پذیری اشاره دارد. ذرات معدنی مختلف، خواص سطحی متمایزی از خود نشان می‌دهند و با بهره‌گیری از این تفاوت‌ها با کمک فصل مشترک‌های فازی، می‌توان جداسازی و غنی‌سازی مواد معدنی را انجام داد. بنابراین، فرآیند شناورسازی شامل برهمکنش فازهای گاز، مایع و جامد در فصل مشترک است.
خواص سطح کانی‌ها را می‌توان از طریق مداخله مصنوعی تغییر داد تا تفاوت‌های بین کانی‌های ارزشمند و کانی‌های باطله تقویت شود و در نتیجه جداسازی آنها تسهیل گردد. در فلوتاسیون، معمولاً از معرف‌های فلوتاسیون برای اصلاح مصنوعی خواص سطح کانی‌ها، افزایش تفاوت‌های بین کانی‌ها و افزایش یا کاهش آبگریزی سطوح کانی‌ها استفاده می‌شود. این امر امکان تنظیم و کنترل رفتار فلوتاسیون کانی‌ها را برای دستیابی به نتایج جداسازی بهتر فراهم می‌کند. در نتیجه، کاربرد و توسعه فناوری فلوتاسیون ارتباط نزدیکی با استفاده از معرف‌های فلوتاسیون دارد.
برخلاف پارامترهای فیزیکی مانند چگالی و پذیرفتاری مغناطیسی که تغییر آنها دشوار است، خواص سطحی ذرات معدنی را می‌توان به راحتی از طریق دخالت انسان دستکاری کرد تا تفاوت‌هایی ایجاد شود که الزامات جداسازی را برآورده کند. در نتیجه، شناورسازی به طور گسترده در جداسازی مواد معدنی کاربرد دارد و اغلب "روش جهانی فرآوری مواد معدنی" نامیده می‌شود. این روش به ویژه برای جداسازی ذرات ریز و فوق ریز مؤثر و به طور گسترده مورد استفاده قرار می‌گیرد و آن را به یکی از متنوع‌ترین و کارآمدترین تکنیک‌ها در فرآوری مواد معدنی تبدیل می‌کند.
زمان ارسال: ۲۵ آگوست ۲۰۲۵