რომელ რაიონებში შეიძლება ფლოტაციის გამოყენება?

მადნის გამდიდრება არის საწარმოო ოპერაცია, რომელიც ამზადებს ნედლეულს ლითონის დნობისა და ქიმიური მრეწველობისთვის. ქაფის ფლოტაცია მინერალური გადამუშავების ერთ-ერთ უმნიშვნელოვანეს მეთოდად იქცა. თითქმის ყველა მინერალური რესურსის გამოყოფა შესაძლებელია ფლოტაციის გამოყენებით.

ფლოტაცია ამჟამად ფართოდ გამოიყენება შავი ლითონების მადნების გადამუშავებაში, რომლებშიც დომინირებს რკინა და მანგანუმი, როგორიცაა ჰემატიტი, სმითსონიტი და ილმენიტი; ძვირფასი ლითონების მადნები, როგორიცაა ოქრო და ვერცხლი; ფერადი ლითონების მადნები, მათ შორის სპილენძი, ტყვია, თუთია, კობალტი, ნიკელი, მოლიბდენიტი და სტიბიუმი, როგორიცაა სულფიდური მინერალები, როგორიცაა გალენი, სფალერიტი, ქალკოპირიტი, ქალკოციტი, მოლიბდენიტი და პენტლანდიტი, ასევე ოქსიდის მინერალები, როგორიცაა მალაქიტი, ცერუსიტი, ჰემიმორფიტი, კასიტერიტი და ვოლფრამიტი; არამეტალური მარილის მინერალები, როგორიცაა ფტორიტი, აპატიტი და ბარიტი; და ხსნადი მარილის მინერალები, როგორიცაა სილვიტი და ქვის მარილი. იგი ასევე გამოიყენება არამეტალური მინერალებისა და სილიკატების, მათ შორის ნახშირის, გრაფიტის, გოგირდის, ბრილიანტის, კვარცის, ქარსის, ფელდშპატის, ბერილის და სპოდუმენის გამოსაცალკევებლად.

ფლოტაციამ მინერალური რესურსების გადამუშავების სფეროში დიდი გამოცდილება დააგროვა უწყვეტი ტექნოლოგიური განვითარების გზით. ფლოტაციის გზით შესაძლებელია დაბალი შემცველობის და სტრუქტურულად რთული მინერალების მოპოვება და გამოყენება (როგორც მეორადი რესურსები), რომლებიც ადრე სამრეწველო მიზნებისთვის გამოუსადეგრად ითვლებოდა.

რადგან მინერალური რესურსები სულ უფრო მწირი ხდება, სასარგებლო მინერალები კი მადნებში უფრო წვრილი და ჰეტეროგენული ფორმითაა განაწილებული, გამოყოფის სირთულე იზრდება. წარმოების ხარჯების შესამცირებლად, ისეთი დარგები, როგორიცაა მეტალურგია და ქიმიკატები, დამუშავებული ნედლეულის, ანუ გამოყოფილი პროდუქტების, ხარისხის უფრო მაღალ სტანდარტებსა და სიზუსტეს მოითხოვენ.

ერთი მხრივ, საჭიროა ხარისხის გაუმჯობესება; მეორე მხრივ, ფლოტაცია სულ უფრო მეტად ავლენს უპირატესობებს სხვა მეთოდებთან შედარებით წვრილმარცვლოვანი მინერალების გამოყოფის სირთულეების გადაჭრისას. ის დღესდღეობით ყველაზე ფართოდ გამოყენებადი და პერსპექტიული მინერალური გადამუშავების მეთოდი გახდა. თავდაპირველად სულფიდური მინერალების მიმართ გამოყენებული ფლოტაცია თანდათან გაფართოვდა ოქსიდურ მინერალებზე, არამეტალურ მინერალებზე და სხვა. ამჟამად, ყოველწლიურად, მსოფლიოში ფლოტაციის გზით მილიარდობით ტონა მინერალი მუშავდება.

ბოლო ათწლეულების განმავლობაში, ფლოტაციის ტექნოლოგიის გამოყენება აღარ შემოიფარგლება მხოლოდ მინერალური გადამუშავების ინჟინერიით, არამედ გაფართოვდა გარემოს დაცვაში, მეტალურგიაში, ქაღალდის წარმოებაში, სოფლის მეურნეობაში, ქიმიკატებში, საკვებში, მასალებში, მედიცინასა და ბიოლოგიაში.

მაგალითად, ფლოტაცია გამოიყენება პირომეტალურგიის შუალედური პროდუქტებიდან სასარგებლო კომპონენტების, აქროლადი ნივთიერებებისა და წიდების აღსადგენად; ჰიდრომეტალურგიიდან გამორეცხილი ნარჩენებისა და ნალექის პროდუქტების აღსადგენად; ქიმიურ მრეწველობაში რბილობის ნარჩენებიდან ბოჭკოების აღსადგენად; და მდინარის კალაპოტის ქვიშებიდან მძიმე ნედლი ნავთობის მოპოვებისთვის, ჩამდინარე წყლებიდან მცირე მყარი დამაბინძურებლების, კოლოიდების, ბაქტერიების და ლითონის კვალი მინარევების გამოსაცალკევებლად, რაც ტიპიური გამოყენებაა გარემოსდაცვითი ინჟინერიის სფეროში.

ფლოტაციის პროცესებისა და მეთოდების გაუმჯობესებასთან ერთად, ასევე ახალი და ეფექტური ფლოტაციის რეაგენტებისა და აღჭურვილობის გაჩენასთან ერთად, ფლოტაცია უფრო ფართო გამოყენებას პოულობს მეტ ინდუსტრიასა და სფეროში. მნიშვნელოვანია აღინიშნოს, რომ ფლოტაციის პროცესების გამოყენება რეაგენტების გამო უფრო მაღალ დამუშავების ხარჯებს იწვევს (მაგნიტურ და გრავიტაციულ გამოყოფასთან შედარებით); მკაცრ მოთხოვნებს საკვები ნაწილაკების ზომაზე; ფლოტაციის პროცესში მრავალრიცხოვან გავლენას, რაც მაღალტექნოლოგიურ სიზუსტეს მოითხოვს; და ჩამდინარე წყლებს, რომლებიც შეიცავს ნარჩენ რეაგენტებს, რომლებმაც შეიძლება ზიანი მიაყენონ გარემოს.