Adjuwanty pestycydowe To substancje pomocnicze dodawane podczas przetwarzania lub stosowania preparatów pestycydowych w celu poprawy ich właściwości fizykochemicznych, znane również jako dodatki do pestycydów. Chociaż same adiuwanty zazwyczaj mają niewielką lub żadną aktywność biologiczną, mogą znacząco wpływać na skuteczność zwalczania szkodników. Wraz z powszechnym stosowaniem i rozwojem adiuwantów do pestycydów, ich różnorodność stale rośnie, co sprawia, że wybór odpowiedniego adiuwantu jest drugim co do wielkości wyzwaniem dla rolników, zaraz po wyborze samego pestycydu.
1.Adjuwanty wspomagające dyspersję składników aktywnych
·Wypełniacze i nośniki
Są to obojętne, stałe materiały mineralne, roślinne lub syntetyczne dodawane podczas przetwarzania stałych formulacji pestycydów w celu dostosowania stężenia produktu końcowego lub poprawy jego stanu skupienia. Wypełniacze służą do rozcieńczania substancji czynnej i poprawy jej dyspersji, a nośniki służą również do adsorpcji lub przenoszenia składników aktywnych. Typowe przykłady to glina, ziemia okrzemkowa, kaolin i glina ceramiczna.
Wypełniacze to zazwyczaj neutralne substancje nieorganiczne, takie jak glina, glina ceramiczna, kaolin, ziemia okrzemkowa, pirofilit i talk. Ich głównym zadaniem jest rozcieńczanie i adsorpcja substancji czynnej. Są one stosowane głównie w produkcji proszków, proszków zwilżalnych, granulatów i granulatów dyspergowalnych w wodzie. Obecnie popularne są połączenia pestycydów i nawozów. (lub „nawozy lecznicze”) wykorzystują nawozy jako nośniki pestycydów, integrując je w celu uzyskania jednolitego zastosowania.
Przewoźnicy nie tylko rozcieńczają substancję czynną, ale także pomagają ją wchłonąć, odgrywając kluczową rolę w zapewnieniu stabilności formulacji.
·Rozpuszczalniki
Substancje organiczne stosowane do rozpuszczania i rozcieńczania substancji czynnych pestycydów, ułatwiające ich przetwarzanie i stosowanie. Do popularnych rozpuszczalników należą ksylen, toluen, benzen, metanol i eter naftowy. Są one wykorzystywane głównie do produkcji koncentratów emulsyjnych (EC). Do kluczowych wymagań należą: duża zdolność rozpuszczania, niska toksyczność, wysoka temperatura zapłonu, niepalność, niski koszt i szeroka dostępność.
·Emulgatory
Surfaktanty, które stabilizują dyspersję jednej niemieszającej się cieczy (np. oleju) w innej (np. wodzie) w postaci drobnych kropelek, tworząc nieprzezroczystą lub półprzezroczystą emulsję. Nazywa się je emulgatorami. Typowe przykłady obejmują estry lub etery na bazie polioksyetylenu (np. eter polioksyetylenowy oleju rycynowego, eter polietylenowy alkilofenolu), olej z czerwieni tureckiej oraz dilaurynian diglicerydu sodu. Są one szeroko stosowane w koncentratach emulsyjnych, formulacjach emulsji wodnych i mikroemulsjach.
·Dyspergatory
Surfaktanty stosowane w formulacjach pestycydów zapobiegają agregacji cząstek stałych w układach dyspersyjnych ciało stałe-ciecz, zapewniając ich długotrwałą, jednorodną zawiesinę w cieczach. Przykładami są lignosulfonian sodu i NNO. Są one stosowane głównie w produkcji proszków zwilżalnych, granulatów dyspergowalnych w wodzie i zawiesin wodnych.
Czas publikacji: 15.10.2025