فلوتاسیون، که به عنوان فلوتاسیون کف یا فلوتاسیون معدنی نیز شناخته می‌شود، یک تکنیک فرآوری است که با بهره‌گیری از تفاوت در خواص سطحی کانی‌های مختلف در سنگ معدن، کانی‌های با ارزش را از کانی‌های باطله در سطح مشترک گاز-مایع-جامد جدا می‌کند. همچنین به آن "جداسازی بین سطحی" گفته می‌شود. هر فرآیندی که به طور مستقیم یا غیرمستقیم از خواص بین سطحی برای دستیابی به جداسازی ذرات بر اساس تفاوت در ویژگی‌های سطحی ذرات معدنی استفاده کند، فلوتاسیون نامیده می‌شود.
خواص سطحی کانی‌ها به ویژگی‌های فیزیکی و شیمیایی ذرات کانی، مانند ترشوندگی سطح، بار سطحی، انواع پیوندهای شیمیایی، اشباع و واکنش‌پذیری اتم‌های سطح اشاره دارد. ذرات کانی‌های مختلف، تغییرات خاصی را در خواص سطحی خود نشان می‌دهند. با بهره‌گیری از این تفاوت‌ها و استفاده از برهمکنش‌های بین سطحی، می‌توان جداسازی و غنی‌سازی کانی‌ها را انجام داد. بنابراین، فرآیند شناورسازی شامل فصل مشترک سه فازی گاز-مایع-جامد است.
خواص سطحی کانی‌ها را می‌توان به صورت مصنوعی اصلاح کرد تا تفاوت‌های بین ذرات کانی‌های ارزشمند و باطله افزایش یابد و در نتیجه جداسازی آنها تسهیل شود. در فلوتاسیون، معمولاً از واکنشگرها برای تغییر خواص سطحی کانی‌ها، تقویت تفاوت‌ها در ویژگی‌های سطحی آنها و تنظیم یا کنترل آبگریزی آنها استفاده می‌شود. این دستکاری، رفتار فلوتاسیون کانی‌ها را برای دستیابی به نتایج جداسازی بهتر تنظیم می‌کند. در نتیجه، کاربرد و پیشرفت فناوری فلوتاسیون ارتباط نزدیکی با توسعه واکنشگرهای فلوتاسیون دارد.
برخلاف چگالی یا پذیرفتاری مغناطیسی - ویژگی‌های معدنی که تغییر آنها دشوارتر است - خواص سطحی ذرات معدنی را می‌توان به طور مصنوعی تنظیم کرد تا تفاوت‌های بین معدنی لازم برای جداسازی مؤثر ایجاد شود. در نتیجه، شناورسازی به طور گسترده در فرآوری مواد معدنی کاربرد دارد و اغلب به عنوان یک روش فرآوری جهانی در نظر گرفته می‌شود. این روش به ویژه برای جداسازی مواد ریز و فوق ریز مؤثر و گسترده است.
زمان ارسال: ۱۳ نوامبر ۲۰۲۵