მადნის გამდიდრება წარმოების პროცესია, რომელიც ამზადებს ნედლეულს ლითონის დნობისა და ქიმიური მრეწველობისთვის, ხოლო ქაფიანი ფლოტაცია გამდიდრების ყველაზე მნიშვნელოვან მეთოდად იქცა. თითქმის ყველა მინერალური რესურსის გამოყოფა შესაძლებელია ფლოტაციის გამოყენებით.
ამჟამად, ფლოტაცია ფართოდ გამოიყენება შავი ლითონების - ძირითადად რკინისა და მანგანუმის - გამდიდრებისთვის, როგორიცაა ჰემატიტი, სმითსონიტი და ილმენიტი; ძვირფასი ლითონების, როგორიცაა ოქრო და ვერცხლი; ფერადი ლითონების, როგორიცაა სპილენძი, ტყვია, თუთია, კობალტი, ნიკელი, მოლიბდენიტი და სტიბიუმი, მათ შორის სულფიდური მინერალების, როგორიცაა გალენი, სფალერიტი, ქალკოპირიტი, ბორნიტი, მოლიბდენიტი და პენტლანდიტი, ასევე ოქსიდის მინერალების, როგორიცაა მალაქიტი, ცერუსიტი, ჰემიმორფიტი, კასიტერიტი და ვოლფრამიტი, გამდიდრებისთვის. იგი ასევე გამოიყენება არამეტალური მარილის მინერალებისთვის, როგორიცაა ფტორიტი, აპატიტი და ბარიტი, ხსნადი მარილის მინერალებისთვის, როგორიცაა კალიუმი და ქვის მარილი, და არამეტალური მინერალებისა და სილიკატური მინერალებისთვის, როგორიცაა ქვანახშირი, გრაფიტი, გოგირდი, ბრილიანტი, კვარცი, ქარსი, ფელდშპატი, ბერილი და სპოდუმენი.
ფლოტაციამ უწყვეტი ტექნოლოგიური განვითარების შედეგად დიდი გამოცდილება დააგროვა გამდიდრების სფეროში. მინერალები, რომლებიც ადრე მათი დაბალი შემცველობის ან რთული სტრუქტურის გამო სამრეწველო ღირებულების გარეშე ითვლებოდა, ამჟამად ფლოტაციის გზით მოიპოვება (როგორც მეორადი რესურსები).
მინერალური რესურსების სულ უფრო მწირი გახდომის გამო, სასარგებლო მინერალები კი მადნებში უფრო დახვეწილად და რთულადაა განაწილებული, რაც იმას ნიშნავს, რომ მათი გამოყოფის სირთულე იზრდება. წარმოების ხარჯების შესამცირებლად, ისეთმა ინდუსტრიებმა, როგორიცაა მეტალურგიული მასალები და ქიმიკატები, დააწესეს უფრო მაღალი ხარისხის სტანდარტები და ზუსტი მოთხოვნები ნედლეულის, ანუ გამოყოფილი პროდუქტების, გადამუშავებისთვის.
ერთი მხრივ, საჭიროა ხარისხის გაუმჯობესება, ხოლო მეორე მხრივ, წვრილმარცვლოვანი მინერალების გამოყოფის სირთულემ ფლოტაცია სხვა მეთოდებთან შედარებით სულ უფრო უპირატესობა გახადა, რამაც ის დღეს ყველაზე ფართოდ გამოყენებულ და პერსპექტიულ გამდიდრების ტექნიკად აქცია. თავდაპირველად სულფიდური მინერალების მიმართ გამოყენებული ფლოტაცია თანდათან გაფართოვდა და მოიცვა ოქსიდური მინერალები და არამეტალური მინერალები. დღეს ფლოტაციის გზით გადამუშავებული მინერალების გლობალური წლიური მოცულობა რამდენიმე მილიარდ ტონას აჭარბებს.
ბოლო ათწლეულების განმავლობაში, ფლოტაციის ტექნოლოგიის გამოყენება გაფართოვდა მინერალური გადამუშავების ინჟინერიის ფარგლებს გარეთ და დააფინანსა ისეთი სფეროები, როგორიცაა გარემოს დაცვა, მეტალურგია, ქაღალდის წარმოება, სოფლის მეურნეობა, ქიმიკატები, საკვები, მასალები, მედიცინა და ბიოლოგია.
მაგალითებია პირომეტალურგიაში შუალედური პროდუქტებიდან ძვირფასი კომპონენტების ფლოტაციის მეთოდით აღდგენა, აქროლადი ნივთიერებები და წიდა; ჰიდრომეტალურგიაში გამორეცხილი ნარჩენებისა და ჩანაცვლებითი ნალექების ფლოტაციის მეთოდით აღდგენა; ქიმიურ მრეწველობაში ფლოტაციის გამოყენება გადამუშავებული ქაღალდის მელნის მოსაშორებლად და რბილობის ნარჩენების სითხედან ბოჭკოების აღსადგენად; და გარემოსდაცვითი ინჟინერიის ტიპური აპლიკაციები, როგორიცაა მდინარის კალაპოტის ნალექებიდან მძიმე ნედლი ნავთობის მოპოვება, ჩამდინარე წყლებიდან წვრილი მყარი დამაბინძურებლების გამოყოფა და კოლოიდების, ბაქტერიების და ლითონის კვალი მინარევების მოცილება.
ფლოტაციის პროცესებისა და მეთოდების გაუმჯობესებით, ასევე ახალი, მაღალეფექტური ფლოტაციის რეაგენტებისა და აღჭურვილობის გაჩენით, ფლოტაცია კიდევ უფრო ფართო გამოყენებას პოულობს მეტ ინდუსტრიასა და სფეროში. თუმცა, აღსანიშნავია, რომ ფლოტაციის გამოყენება მოიცავს უფრო მაღალ დამუშავების ხარჯებს (მაგნიტურ ან გრავიტაციულ გამოყოფასთან შედარებით), საკვების ნაწილაკების ზომის უფრო მკაცრ მოთხოვნებს, ფლოტაციის პროცესში მრავალრიცხოვან გავლენის მქონე ფაქტორებს, რომლებიც მოითხოვს მაღალ ოპერაციულ სიზუსტეს და ნარჩენი რეაგენტების შემცველი ჩამდინარე წყლებიდან პოტენციურ გარემოსდაცვით საფრთხეებს.
გამოქვეყნების დრო: 2025 წლის 14 ნოემბერი