QXME 103P؛ امولسیفایر آسفالت، آمین هیدروژنه تالو، استئاریل آمین

آسفالت امولسیونی تولید شده با امولسیفایرهای با کیفیت بالا، ساخت و ساز در محل را ساده می‌کند. نیازی به گرم کردن آسفالت تا دمای بالای ۱۷۰ تا ۱۸۰ درجه سانتیگراد قبل از استفاده نیست. مواد معدنی مانند شن و ماسه نیازی به خشک شدن و گرم شدن ندارند که می‌تواند باعث صرفه‌جویی زیادی در سوخت و انرژی گرمایی شود. از آنجا که امولسیون آسفالت قابلیت کار خوبی دارد، می‌تواند به طور یکنواخت روی سطح سنگدانه توزیع شود و چسبندگی خوبی با آن دارد، بنابراین می‌تواند در میزان آسفالت صرفه‌جویی کند، مراحل ساخت را ساده کند، شرایط ساخت و ساز را بهبود بخشد و آلودگی محیط اطراف را کاهش دهد. با توجه به این مزایا، آسفالت امولسیونی نه تنها برای سنگفرش جاده‌ها مناسب است، بلکه برای محافظت از شیب خاکریزها، ضد آب کردن سقف ساختمان‌ها و غارها، ضد خوردگی سطحی مواد فلزی، بهبود خاک کشاورزی و سلامت گیاهان، بستر کلی ریل راه‌آهن، تثبیت شن و ماسه بیابانی و غیره نیز استفاده می‌شود. این آسفالت به طور گسترده در بسیاری از پروژه‌ها مورد استفاده قرار می‌گیرد. از آنجا که آسفالت امولسیونی نه تنها می‌تواند فناوری ساخت آسفالت گرم را بهبود بخشد، بلکه دامنه کاربرد آسفالت را نیز گسترش می‌دهد، آسفالت امولسیونی به سرعت توسعه یافته است.

امولسیفایر آسفالت نوعی سورفکتانت است. ساختار شیمیایی آن از گروه‌های لیپوفیل و هیدروفیل تشکیل شده است. این ماده می‌تواند در سطح مشترک بین ذرات آسفالت و آب جذب شود و در نتیجه انرژی آزاد سطح مشترک بین آسفالت و آب را به میزان قابل توجهی کاهش دهد و آن را به سورفکتانتی تبدیل کند که امولسیونی یکنواخت و پایدار تشکیل می‌دهد.

سورفکتانت ماده‌ای است که می‌تواند کشش سطحی آب را هنگام افزودن به مقدار کم به طور قابل توجهی کاهش دهد و می‌تواند خواص رابط و حالت سیستم را به طور قابل توجهی تغییر دهد و در نتیجه باعث خیس شدن، امولسیون، کف کردن، شستشو و پراکندگی، ضد الکتریسیته ساکن، روانکاری، حل شدن و مجموعه‌ای از عملکردها برای برآورده کردن الزامات کاربردهای عملی شود.

صرف نظر از نوع سورفکتانت، مولکول آن همیشه از یک بخش زنجیره هیدروکربنی غیرقطبی، آبگریز و لیپوفیل و یک گروه قطبی، روغنگریز و آبدوست تشکیل شده است. این دو بخش اغلب روی سطح قرار دارند. دو انتهای مولکول عامل فعال، یک ساختار نامتقارن تشکیل می‌دهند. بنابراین، ساختار مولکولی سورفکتانت با یک مولکول آمفی‌فیلیک مشخص می‌شود که هم لیپوفیل و هم آبدوست است و وظیفه اتصال فازهای روغن و آب را بر عهده دارد.

وقتی غلظت سورفکتانت‌ها در آب از یک حد مشخص (غلظت بحرانی میسل) بیشتر شود، می‌توانند از طریق اثر آبگریزی، میسل تشکیل دهند. دوز بهینه امولسیفایر برای آسفالت امولسیون شده بسیار بیشتر از غلظت بحرانی میسل است.