Cum aer liquorem ingreditur, cum in aqua insolubilis sit, a liquido sub vi externa in numerosas bullas dividitur, systema heterogeneum formans. Ubi aer liquorem ingressus spumam format, area contactus inter gas et liquorem augetur, et energia libera systematis quoque proinde crescit.
Infimum punctum respondet ei quod vulgo "concentrationem micellarum criticam" (CMC) appellamus. Ergo, cum concentratio surfactantis CMC attingit, satis magna molecula surfactantis in systemate est ut dense in superficie liquidi congruant, stratum pelliculae monomoleculare sine hiatibus formantes. Hoc tensionem superficialem systematis minuit. Cum tensio superficialis decrescit, energia libera necessaria ad spumam generandam in systemate etiam minuitur, formationem spumae multo faciliorem reddens.
In productione et applicatione practica, ad stabilitatem emulsionum praeparatarum per conservationem conservandam, concentratio surfactantis saepe supra concentrationem micellarum criticam adaptatur. Dum hoc stabilitatem emulsionis auget, etiam quaedam incommoda habet. Surfactantia excessiva non solum tensionem superficialem systematis minuunt, sed etiam aerem emulsionem ingredientium involvunt, pelliculam liquidam relative rigidam formantes, et in superficie liquida pelliculam molecularem bistratam. Hoc spumae collapsum insigniter impedit.
Spuma est aggregatio multarum bullarum, bulla autem formatur cum gas in liquido dispergitur—gas ut phasis dispersa et liquor ut phasis continua. Gas intra bullas potest migrare ab una bulla ad aliam vel effugere in atmosphaeram circumdantem, quod ad coalescentiam et evanescentiam bullarum ducit.
In aqua pura vel surfactantibus solis, propter compositionem relative uniformem, pellicula spumae resultantis elasticitate caret, spumam instabilem et ad se ipsam eliminandam pronam reddens. Theoria thermodynamica suggerit spumam in liquidis puris generatam esse temporariam et propter defluxionem pelliculae dissipari.
Ut ante dictum est, in tunicis aquosis, praeter medium dispersionis (aquam), etiam emulsores ad emulsificationem polymerorum adsunt, una cum dispersoribus, madefacientibus, spissantibus, aliisque additivis tunicis surfactantibus. Cum hae substantiae in eodem systemate coexistant, formatio spumae valde probabilis est, et hae partes surfactantibus similes spumam generatam ulterius stabiliunt.
Cum surfactantia ionica ut emulsores adhibentur, pellicula bullarum vim electricam acquirit. Ob repulsionem validam inter vim, bullae aggregationem resistunt, processum parvarum bullarum in maiores coalescentium et deinde collabentium supprimentes. Proinde, hoc eliminationem spumae inhibet et spumam stabilizat.
Tempus publicationis: VI Novembris MMXXXV