ලෝපස් ප්‍රතිලාභය යනු ලෝහ උණු කිරීම සහ රසායනික කර්මාන්තය සඳහා අමුද්‍රව්‍ය සකස් කරන නිෂ්පාදන ක්‍රියාවලියක් වන අතර, පෙණ පාවීම වඩාත් වැදගත් ප්‍රතිලාභ ක්‍රමය බවට පත්ව ඇත. පාවෙන ක්‍රමය භාවිතයෙන් සියලුම ඛනිජ සම්පත් පාහේ වෙන් කළ හැකිය.
වර්තමානයේ, ෆ්ලෝටේෂන් බහුලව භාවිතා වන්නේ හෙමාටයිට්, ස්මිත්සොනයිට් සහ ඉල්මනයිට් වැනි ෆෙරස් ලෝහ - ප්‍රධාන වශයෙන් යකඩ සහ මැංගනීස් - ප්‍රතිලාභ ලබා දීම සඳහා ය; රන් සහ රිදී වැනි වටිනා ලෝහ; තඹ, ඊයම්, සින්ක්, කොබෝල්ට්, නිකල්, මොලිබ්ඩිනම් සහ ඇන්ටිමනි වැනි ෆෙරස් නොවන ලෝහ, ගැලීනා, ස්පැලරයිට්, චල්කොපිරයිට්, බෝනයිට්, මොලිබ්ඩිනයිට් සහ පෙන්ට්ලන්ඩයිට් වැනි සල්ෆයිඩ් ඛනිජ මෙන්ම මැලචයිට්, සෙරුසයිට්, හෙමිමෝර්ෆයිට්, කැසිටරයයිට් සහ වුල්ෆ්රාමයිට් වැනි ඔක්සයිඩ් ඛනිජ ද ඇතුළුව ය. ෆ්ලෝරයිට්, ඇපටයිට් සහ බැරයිට් වැනි ලෝහ නොවන ලුණු ඛනිජ, පොටෑෂ් සහ පාෂාණ ලුණු වැනි ද්‍රාව්‍ය ලුණු ඛනිජ සහ ගල් අඟුරු, ග්‍රැෆයිට්, සල්ෆර්, දියමන්ති, ක්වාර්ට්ස්, මයිකා, ෆෙල්ඩ්ස්පාර්, බෙරිල් සහ ස්පෝඩුමීන් වැනි ලෝහ නොවන ඛනිජ සහ සිලිකේට් ඛනිජ සඳහා ය.
අඛණ්ඩ තාක්ෂණික දියුණුවත් සමඟ, ප්‍රතිලාභ ක්ෂේත්‍රයේ පුළුල් අත්දැකීම් ෆ්ලෝටේෂන් විසින් රැස් කරගෙන ඇත. අඩු ශ්‍රේණියේ හෝ සංකීර්ණ ව්‍යුහය නිසා කාර්මික වටිනාකමක් නොමැති බව කලින් සලකනු ලැබූ ඛනිජ දැන් ෆ්ලෝටේෂන් හරහා (ද්විතියික සම්පත් ලෙස) නැවත ලබා ගනු ලැබේ.
ඛනිජ සම්පත් වඩ වඩාත් කෙට්ටු වන විට, ප්‍රයෝජනවත් ඛනිජ ලෝපස් තුළ වඩාත් සියුම්ව හා සංකීර්ණ ලෙස බෙදා හරින විට, වෙන් කිරීමේ දුෂ්කරතාවය වර්ධනය වී ඇත. නිෂ්පාදන පිරිවැය අඩු කිරීම සඳහා, ලෝහ විද්‍යාත්මක ද්‍රව්‍ය සහ රසායනික ද්‍රව්‍ය වැනි කර්මාන්ත අමුද්‍රව්‍ය සැකසීම සඳහා ඉහළ ගුණාත්මක ප්‍රමිතීන් සහ නිරවද්‍යතා අවශ්‍යතා නියම කර ඇත - එනම් වෙන් කරන ලද නිෂ්පාදන.
එක් අතකින්, ගුණාත්මකභාවය වැඩිදියුණු කිරීමේ අවශ්‍යතාවයක් පවතින අතර, අනෙක් පැත්තෙන්, සියුම්-ධාන්‍ය ඛනිජ වෙන් කිරීමේ අභියෝගය නිසා ෆ්ලෝටේෂන් අනෙකුත් ක්‍රමවලට වඩා වැඩි වැඩියෙන් උසස් වී ඇති අතර, එය අද වන විට වඩාත් බහුලව භාවිතා වන සහ පොරොන්දු වූ ප්‍රතිලාභකරණ තාක්‍ෂණය ලෙස ස්ථාපිත කර ඇත. මුලින් සල්ෆයිඩ් ඛනිජ සඳහා යොදන ලද ෆ්ලෝටේෂන් ක්‍රමයෙන් ඔක්සයිඩ් ඛනිජ සහ ලෝහ නොවන ඛනිජ ඇතුළත් කිරීමට පුළුල් වී ඇත. අද වන විට, ෆ්ලෝටේෂන් මගින් සැකසූ ඛනිජවල ගෝලීය වාර්ෂික පරිමාව ටොන් බිලියන කිහිපයක් ඉක්මවයි.
මෑත දශක කිහිපය තුළ, පාවෙන තාක්ෂණයේ යෙදීම ඛනිජ සැකසුම් ඉංජිනේරු විද්‍යාවෙන් ඔබ්බට පාරිසරික ආරක්ෂාව, ලෝහ විද්‍යාව, කඩදාසි සෑදීම, කෘෂිකර්මාන්තය, රසායනික ද්‍රව්‍ය, ආහාර, ද්‍රව්‍ය, වෛද්‍ය විද්‍යාව සහ ජීව විද්‍යාව වැනි ක්ෂේත්‍ර දක්වා ව්‍යාප්ත වී ඇත.
උදාහරණ ලෙස පයිරොමෙටලර්ජි, වාෂ්පශීලී ද්‍රව්‍ය සහ ස්ලැග් වල අතරමැදි නිෂ්පාදන වලින් වටිනා සංරචක පාවෙන ප්‍රතිසාධනය; ජල ලෝහ විද්‍යාවේ කාන්දු වන අපද්‍රව්‍ය සහ විස්ථාපන අවක්ෂේපිතයන් පාවෙන ප්‍රතිසාධනය; ප්‍රතිචක්‍රීකරණය කරන ලද කඩදාසි තීන්ත ඉවත් කිරීම සහ පල්ප් අපද්‍රව්‍ය මත්පැන් වලින් තන්තු නැවත ලබා ගැනීම සඳහා රසායනික කර්මාන්තයේ පාවෙන භාවිතය; සහ ගංගා පතුලේ අවසාදිත වලින් බර බොරතෙල් නිස්සාරණය කිරීම, අපජලයෙන් සියුම් ඝන දූෂක වෙන් කිරීම සහ කොලොයිඩ්, බැක්ටීරියා සහ අංශු ලෝහ අපද්‍රව්‍ය ඉවත් කිරීම වැනි සාමාන්‍ය පාරිසරික ඉංජිනේරු යෙදුම් ඇතුළත් වේ.
පාවෙන ක්‍රියාවලීන් සහ ක්‍රමවේදවල වැඩිදියුණු කිරීම් මෙන්ම නව, ඉතා කාර්යක්ෂම පාවෙන ප්‍රතික්‍රියාකාරක සහ උපකරණ මතුවීමත් සමඟ, පාවෙන ක්‍රියාවලිය තවත් කර්මාන්ත සහ ක්ෂේත්‍ර හරහා ඊටත් වඩා පුළුල් යෙදුම් සොයා ගනු ඇත. කෙසේ වෙතත්, පාවෙන භාවිතය සඳහා ඉහළ සැකසුම් පිරිවැය (චුම්භක හෝ ගුරුත්වාකර්ෂණ වෙන් කිරීම හා සසඳන විට), ආහාර අංශු ප්‍රමාණය සඳහා දැඩි අවශ්‍යතා, ඉහළ මෙහෙයුම් නිරවද්‍යතාවයක් ඉල්ලා සිටින පාවෙන ක්‍රියාවලියේ බොහෝ බලපෑම් කරන සාධක සහ අවශේෂ ප්‍රතික්‍රියාකාරක අඩංගු අපජලයෙන් ඇති විය හැකි පාරිසරික උපද්‍රව ඇතුළත් වන බව සඳහන් කිරීම වටී.
පළ කිරීමේ කාලය: නොවැම්බර්-14-2025