Debido á baixa solubilidade de certos sólidos na auga, cando un ou varios destes sólidos están presentes en grandes cantidades nunha solución acuosa e son axitados por forzas hidráulicas ou externas, poden existir nun estado de emulsificación dentro da auga, formando unha emulsión. Teoricamente, un sistema deste tipo é inestable. Non obstante, en presenza de surfactantes (como partículas do solo), a emulsificación faise grave, o que dificulta aínda máis a separación das dúas fases. Isto obsérvase máis tipicamente en mesturas aceite-auga durante a separación aceite-auga e en mesturas auga-aceite no tratamento de augas residuais, onde se forman estruturas auga-aceite ou aceite-auga relativamente estables entre as dúas fases. A base teórica deste fenómeno é a "estrutura de dobre capa".
Nestes casos, introdúcense certos axentes químicos para alterar a estrutura estable de dobre capa e desestabilizar o sistema emulsionado, conseguindo así a separación das dúas fases. Estes axentes, empregados especificamente para romper as emulsións, denomínanse desemulsionantes.
Un desemulsionante é unha substancia tensioactiva que altera a estrutura dun líquido emulsionado, separando así as distintas fases dentro da emulsión. Desemulsión do petróleo bruto refírese ao proceso de empregar a acción química dos desemulsionantes para separar o petróleo e a auga dunha mestura emulsionada de petróleo e auga, conseguindo a deshidratación do petróleo bruto para cumprir cos estándares de contido de auga requiridos para o transporte.
Un método eficaz e sinxelo para separar as fases orgánicas e acuosas é o uso de desemulsionantes para eliminar a emulsificación e interromper a formación dunha interface de emulsificación suficientemente forte, conseguindo así a separación de fases. Non obstante, os diferentes desemulsionantes varían na súa capacidade para desemulsionar fases orgánicas, e o seu rendemento inflúe directamente na eficiencia da separación de fases.
Na produción de penicilina, un paso crítico implica a extracción da penicilina do caldo de fermentación empregando un solvente orgánico (como o acetato de butilo). Debido á presenza de substancias complexas no caldo de fermentación—como proteínas, azucres e micelios—A interface entre as fases orgánica e acuosa vólvese pouco clara, formándose unha rexión de emulsificación moderada, que afecta significativamente o rendemento do produto final. Para solucionar isto, débense empregar desemulsionantes para romper a emulsión, eliminar o estado emulsionado e lograr unha separación de fases rápida e eficaz.
Data de publicación: 24 de outubro de 2025