დემულგატორების პრინციპი და გამოყენება

გარკვეული მყარი ნივთიერებების წყალში დაბალი ხსნადობის გამო, როდესაც ამ მყარი ნივთიერებებიდან ერთი ან რამდენიმე დიდი რაოდენობითაა წყალხსნარში და ჰიდრავლიკური ან გარე ძალებით ირევა, მათ შეუძლიათ წყალში ემულსიფიკაციის მდგომარეობაში ყოფნა და ემულსიის წარმოქმნა. თეორიულად, ასეთი სისტემა არასტაბილურია. თუმცა, ზედაპირულად აქტიური ნივთიერებების (მაგალითად, ნიადაგის ნაწილაკების) თანაარსებობისას, ემულსიფიკაცია მძიმე ხდება, რაც ორი ფაზის გამოყოფასაც კი ართულებს. ეს ყველაზე ხშირად შეინიშნება ზეთ-წყლის ნარევებში ზეთ-წყლის გამოყოფის დროს და წყალ-ზეთის ნარევებში ჩამდინარე წყლების გამწმენდი წყლების დროს, სადაც შედარებით სტაბილური წყალი-ზეთში ან ზეთი-წყალში სტრუქტურები წარმოიქმნება ორ ფაზას შორის. ამ ფენომენის თეორიული საფუძველია „ორშრიანი სტრუქტურა“.

ასეთ შემთხვევებში, გარკვეული ქიმიური აგენტები შეჰყავთ სტაბილური ორშრიანი სტრუქტურის დასარღვევად და ემულგირებული სისტემის დესტაბილიზაციისთვის, რითაც მიიღწევა ორი ფაზის გამოყოფა. ამ აგენტებს, რომლებიც სპეციალურად ემულსიების დასაშლელად გამოიყენება, დემულგატორები ეწოდება.

დემულგატორი არის ზედაპირულად აქტიური ნივთიერება, რომელიც არღვევს ემულსირებული სითხის სტრუქტურას, რითაც გამოყოფს ემულსიაში არსებულ სხვადასხვა ფაზებს. ნედლი ნავთობის დემულგაცია გულისხმობს დემულგატორების ქიმიური მოქმედების პროცესს, რომლის დროსაც ხდება ზეთისა და წყლის გამოყოფა ემულგირებული ზეთ-წყლის ნარევიდან, რაც უზრუნველყოფს ნედლი ნავთობის დეჰიდრატაციას ტრანსპორტირებისთვის საჭირო წყლის შემცველობის სტანდარტების დასაკმაყოფილებლად.

ორგანული და წყლიანი ფაზების გამოყოფის ეფექტური და მარტივი მეთოდია დემულგატორების გამოყენება ემულსიფიკაციის აღმოსაფხვრელად და საკმარისად ძლიერი ემულსიფიკაციის ინტერფეისის ფორმირების ჩასაშლელად, რითაც მიიღწევა ფაზების გამოყოფა. თუმცა, სხვადასხვა დემულგატორი განსხვავდება ორგანული ფაზების დემულსიფიკაციის უნარით და მათი მუშაობა პირდაპირ გავლენას ახდენს ფაზების გამოყოფის ეფექტურობაზე.

პენიცილინის წარმოებისას კრიტიკული ეტაპია პენიცილინის ექსტრაქცია დუღილის ბულიონიდან ორგანული გამხსნელის (მაგალითად, ბუტილ აცეტატის) გამოყენებით. დუღილის ბულიონში რთული ნივთიერებების არსებობის გამო—როგორიცაა ცილები, შაქრები და მიცელიუმის—ორგანულ და წყლიან ფაზებს შორის ინტერფეისი ბუნდოვანი ხდება, რაც ქმნის ზომიერი ემულსიფიკაციის რეგიონს, რაც მნიშვნელოვნად მოქმედებს საბოლოო პროდუქტის გამოსავლიანობაზე. ამის გადასაჭრელად, ემულგატორის გამოსაყოფად, ემულგირებული მდგომარეობის აღმოსაფხვრელად და ფაზების სწრაფი და ეფექტური გამოყოფის მისაღწევად, უნდა იქნას გამოყენებული დემულგატორები.

დაგვიკავშირდით!