Tijdens industriële productieprocessen hopen diverse soorten vervuiling, zoals cokes, olieresten, kalkaanslag, sedimenten en corrosieve afzettingen, zich op in de apparatuur en pijpleidingen van productiesystemen. Deze afzettingen leiden vaak tot storingen in apparatuur en pijpleidingen, een lagere efficiëntie van productiesystemen, een hoger energieverbruik en in ernstige gevallen zelfs tot veiligheidsincidenten.
De afgelopen jaren, met de snelle ontwikkeling van nieuwe synthetische industrieën, is er voortdurend nieuwe industriële vervuiling ontstaan en zijn de moleculaire structuren ervan steeds complexer geworden. Bovendien hangen de hechtingsmechanismen en -vormen tussen industriële vervuiling en verschillende reinigingsdoelen vaak af van het type vervuiling, de structurele samenstelling en de fysisch-chemische oppervlakte-eigenschappen van de te reinigen objecten. Vanwege milieueisen is er een toenemende vraag naar de biologische afbreekbaarheid en niet-toxiciteit van chemische middelen, wat voortdurend nieuwe uitdagingen stelt aan chemische reinigingstechnologieën.
Chemische reiniging is een uitgebreide technologie die onder andere de studie van vervuilingsvorming en -eigenschappen, de selectie en samenstelling van reinigingsmiddelen en additieven, de keuze van corrosieremmers, reinigingsprocestechnieken, de ontwikkeling en het gebruik van reinigingsapparatuur, monitoringtechnologieën tijdens de reiniging en afvalwaterzuivering omvat. De keuze van reinigingsmiddelen is een cruciale factor die het succes van reinigingsoperaties bepaalt, omdat deze direct van invloed is op de reinigingsefficiëntie, de ontkalkingssnelheid, de corrosiesnelheid en de economische voordelen van de apparatuur.
Reinigingsmiddelen bestaan voornamelijk uit drie hoofdcomponenten: het primaire reinigingsmiddel, corrosieremmers en oppervlakteactieve stoffen. Door hun moleculaire structuur, die zowel hydrofiele als hydrofobe groepen bevat, spelen oppervlakteactieve stoffen een rol bij adsorptie, penetratie, emulgering, oplossing en wassing tijdens chemische reiniging. Ze worden niet alleen gebruikt als hulpstoffen, maar worden ook algemeen beschouwd als belangrijke componenten, met name in processen zoals zuurreiniging, alkalische reiniging, corrosieremming, ontvetting en sterilisatie, waar ze steeds meer hun significante impact bewijzen.
Het primaire reinigingsmiddel, corrosieremmers en oppervlakteactieve stoffen zijn de drie belangrijkste componenten van chemische reinigingsoplossingen. De unieke chemische structuur van oppervlakteactieve stoffen zorgt ervoor dat ze, opgelost in een vloeibare oplossing, de oppervlaktespanning van de oplossing aanzienlijk verlagen, waardoor het bevochtigend vermogen ervan wordt verbeterd. Vooral wanneer de concentratie oppervlakteactieve stoffen in de oplossing de kritische micelconcentratie (CMC) bereikt, treden er opmerkelijke veranderingen op in de oppervlaktespanning, osmotische druk, viscositeit en optische eigenschappen van de oplossing.
De bevochtigende, penetrerende, dispergerende, emulgerende en oplossende werking van oppervlakteactieve stoffen in chemische reinigingsprocessen levert een dubbel resultaat op met de helft van de inspanning. Kortom, oppervlakteactieve stoffen in chemische reinigingsprocessen vervullen voornamelijk twee functies: ten eerste verhogen ze de schijnbare concentratie van slecht oplosbare organische verontreinigingen door de oplossende werking van micellen, het zogenaamde oplossende effect; ten tweede adsorberen of accumuleren oppervlakteactieve stoffen door hun amfifiele groepen op het grensvlak tussen de olie- en waterfase, waardoor de grensvlakspanning afneemt.
Bij de keuze van oppervlakteactieve stoffen moet speciale aandacht worden besteed aan de eigenschappen van het reinigingsmiddel, corrosie-inhibitoren en oppervlakteactieve stoffen, evenals de compatibiliteit van hun interacties.
Plaatsingstijd: 28-08-2025