Ertsverrijking is een productieproces dat grondstoffen voorbereidt voor metaalsmelting en de chemische industrie. Schuimflotatie is de belangrijkste verrijkingsmethode geworden. Vrijwel alle minerale grondstoffen kunnen met behulp van flotatie worden gescheiden.
Flotatie wordt momenteel veelvuldig toegepast bij de winning van ferrometalen – voornamelijk ijzer en mangaan – zoals hematiet, smithsoniet en ilmeniet; edele metalen zoals goud en zilver; non-ferrometalen zoals koper, lood, zink, kobalt, nikkel, molybdeen en antimoon, waaronder sulfidemineralen zoals galena, sfaleriet, chalcopyriet, borniet, molybdeniet en pentlandiet, evenals oxidemineralen zoals malachiet, cerussiet, hemimorfiet, cassiteriet en wolframiet. Het wordt ook gebruikt voor niet-metalen zoutmineralen zoals fluoriet, apatiet en bariet, oplosbare zoutmineralen zoals kalium- en steenzout, en niet-metalen mineralen en silicaatmineralen zoals steenkool, grafiet, zwavel, diamanten, kwarts, mica, veldspaat, beril en spodumeen.
Flotatie heeft uitgebreide ervaring opgebouwd op het gebied van verrijking, met voortdurende technologische vooruitgang. Mineralen die voorheen als niet-industrieel werden beschouwd vanwege hun lage kwaliteit of complexe structuur, worden nu (als secundaire grondstoffen) gewonnen door middel van flotatie.
Naarmate minerale grondstoffen steeds schaarser worden en nuttige mineralen fijner en complexer in ertsen verdeeld zijn, wordt het steeds moeilijker om ze te scheiden. Om de productiekosten te verlagen, stellen industrieën zoals de metaal- en chemische industrie hogere kwaliteitsnormen en precisie-eisen aan de verwerking van grondstoffen – oftewel de gescheiden producten.
Enerzijds is er behoefte aan kwaliteitsverbetering, en anderzijds heeft de uitdaging van het scheiden van fijnkorrelige mineralen flotatie steeds beter gemaakt dan andere methoden, waardoor het de meest gebruikte en veelbelovende verrijkingstechniek van dit moment is geworden. Flotatie werd aanvankelijk toegepast op sulfidemineralen, maar is geleidelijk uitgebreid met oxidemineralen en niet-metalen mineralen. Tegenwoordig bedraagt het wereldwijde jaarlijkse volume aan mineralen dat door flotatie wordt verwerkt meer dan enkele miljarden tonnen.
De afgelopen decennia zijn de toepassingen van flotatietechnologie uitgebreid van de mijnbouwkunde naar vakgebieden als milieubescherming, metaalkunde, papierproductie, landbouw, chemie, voedingsmiddelen, materiaalkunde, geneeskunde en biologie.
Voorbeelden hiervan zijn onder meer de flotatieterugwinning van waardevolle componenten uit tussenproducten in de pyrometallurgie, vluchtige stoffen en slakken; de flotatieterugwinning van uitloogresten en verdringingsprecipitaten in de hydrometallurgie; het gebruik van flotatie in de chemische industrie voor het ontinkten van gerecycled papier en het terugwinnen van vezels uit pulpafval; en typische toepassingen in de milieutechniek, zoals het winnen van zware ruwe olie uit rivierbeddingssedimenten, het scheiden van fijne vaste verontreinigende stoffen uit afvalwater en het verwijderen van colloïden, bacteriën en sporenmetaalverontreinigingen.
Met verbeteringen in flotatieprocessen en -methoden, evenals de opkomst van nieuwe, zeer efficiënte flotatiereagentia en -apparatuur, zal flotatie steeds bredere toepassingen vinden in meer industrieën en sectoren. Het is echter belangrijk om te vermelden dat het gebruik van flotatie hogere verwerkingskosten met zich meebrengt (vergeleken met magnetische of zwaartekrachtseparatie), strengere eisen aan de deeltjesgrootte van de toevoer, talloze beïnvloedende factoren in het flotatieproces die een hoge operationele nauwkeurigheid vereisen, en potentiële milieurisico's door afvalwater dat restanten van reagentia bevat.
Plaatsingstijd: 14-11-2025